Patiënten met een geslaagde gezichtscorrectie zijn de paradepaarden van de plastisch chirurg.
Een gezichtscorrectie kan gaan om een facelift of MACS lift (mini facelift), een ooglidcorrectie (of ooglift) of een neuscorrectie.
Het gezicht springt meteen in het oog en geslaagde gezichtsoperaties vallen meteen op, al weet een leek niet direct wat er nu gebeurd is.
Dat is nu net wat zowel de patiënt als de chirurg willen bereiken: een nieuwe frisse uitstraling zonder de “stempel” van een plastisch chirurgische ingreep!
In algemene termen kunnen we zeggen dat cosmetische chirurgie steeds 1 van de drie volgende problemen wil verhelpen:
- Afwijkingen van de middelmaat:
Onderzoek heeft uitgewezen dat het schoonheidsideaal in feite het gemiddelde uiterlijk is van alle gezonde jongvolwassenen. Afwijkende proporties worden als storend ervaren, en sociaal opgemerkt naarmate de afwijking verder van de middelmaat komt. Dit is de basis voor complexen over grote neuzen, kleine borsten, afstaande oren, etc….
2. Tekenen van ziekte en slechte conditie:
Bolle buiken, acnélittekens, rotte tanden, stinkende adem, huidverkleuringen,… Instinctief willen we er in perfecte gezondheid uitzien en tekenen die dit in de weg staan laten verhelpen.
3. Tekenen van veroudering:
Jeugd, jonge energie en sportiviteit zijn aantrekkelijk, in tegenstelling tot alles wat wijst op de voortschrijdende leeftijd en de daarbij horende afnemende fysieke weerbaarheid. Het is een veelvoorkomende opmerking van patiënten dat ze schrikken van hun spiegelbeeld omdat ze zich niet zo oud voelen als ze lijken.
Voor het gelaat vertaalt deze fundamentele opdeling van drijfveer voor chirurgie zich in:
Vormverandering van aangeboren afwijkingen van de middelmaat:
denk nu vooral aan haakneuzen, asymmetrie van gelaatsstructuren , afwijkende raskenmerken in neus, ogen en lippen, afstaande oren, afwijkende kinproporties, …
Restanten van medische problemen oplossen:
het beste voorbeeld zijn de acnelittekens en putten, maar ook afwijkingen na ongevallen, littekens, scheve neuzen, bewegingsproblemen, kleurafwijkingen zoals donkere oogwallen, gesprongen vaatjes, rood en bruin verkleuring, …
Veroudering:
de leeftijd kan redelijk nauwkeurig geschat worden aan de hand van een aantal typische verouderende kenmerken ten gevolge van verlies aan elasticiteit van de bindweefsels op alle niveaus, verzak van diepe weefsels, oppervlakkige rimpels en diepe plooien. We verdelen het gelaat in drie delen:
- Bovenste derde: het voorhoofd en ogen.
Hieronder plaatsen we alle tekenen van veroudering zoals frons – en voorhoofdsrimpels, wenkbrauw verzak, bovenooglid vet en huid wallen, onderooglid huid – en vet wallen en festoons.
- Middelste derde: wangen, neus, mond, kaken en kin.
Het weefsel heeft de neiging met de tijd in de diepte af te zakken en zodoende ontstaat er een deuk onder de jukboog en een toenemend weefsel ter hoogte van de hamsterwangen. Er ontstaan neus-lip plooien en Marjoleinplooien. Het effect van tand en botverlies in de kaken veroorzaakt ook een storende ingevallenheid. De neushuid verdikt in mindere of meerdere mate en komt groter over, net zoals de oren en oorlellen. De lippen verliezen vorm en vulling en in het algemeen nemen de ergerlijke rimpels en plooien mettertijd toe.
- Onderste derde: de hals en decolleté.
Er is een variatie in de relatieve hoeveelheid van halsvet en spieren en de dikte van de huid. Het diepere verzak (kalkoenhals) vindt plaats ter hoogte van de oppervlakkige halsspier (platysma). He verlies aan huidelasticiteit veroorzaakt rimpelvorming, in belangrijke mate omdat de hals een zeer beweeglijk orgaan is. Blootstelling aan zon heeft een levenslang rimpelend effect, wat met name zichtbaar wordt in vrouwen met een dunne huid in de decolleté.
